ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณศุภกรและทีมงานที่ขยันส่งสาส์นที่เป็นประโยชน์ต่อเหล่าชาวครู(บ้านนอก) มาก ๆค่ะ
แต่สำหรับเสื้อตัดหรือเสื้อโหลเนี่ย ก็คงคิดหนักเหมือนกันแหละค่ะ ถ้าเลือกซื้อดี ๆก็อาจได้เสื้อดีๆในราคาที่โอเค เช่นกันกับการตัดถ้าช่างไม่โอเคตัดใส่ก็เท่านั้น ถ้าเปรียนเทียบกับหลักสูตรทางการศึกษาในเมืองไทยเรา จะเอาโหลหรือเอาตัดดีล่ะคะถ้าตราบใดที่คนทำหลักสูตรนั่งวิเคราะห์ในเมืองใหญ่ กลุ่มตัวอย่างก็คงเป็นนักเรียนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยใหญ่ ๆดัง ๆหลักสูตรเราก็งไม่พ้นเสื้อโหลหรือช่างไม่เอาไหนอีกเช่นเดิม ดูผล o-net สิคะ ปีนี้กรรมการจากศูนย์อื่นคะแนนก็ฮวบๆ(แต่นั่นคือเสื้อที่เหมาะสมกับราคา) หวังว่าหลักสูตรคงจะปรับให้เหมาะ ๆกับบริบทในแต่ละพื้นที่ได้ก่อนที่ดิฉันจะเกษียณนะคะ

ฝีมือช่างตัดเสื้อสำคัญจริงๆครับ

อยากให้เชิญครูที่อยู่ต่างจังหวัดเข้าร่วมสัมมนาเรื่องการปฏิรูปหลักสูตรบ้าง ดิฉันคนหนึ่งที่สนใจและติดตามเรื่องมาโดยตลอดเพราะคิดตลอดเวลาว่าการศึกษาของเราผิดฝาผิดตัวมาตลอดเราผลิตสิ่งที่ตลาดไม่ต้องการมานานมากแล้ว

ร่วมพัฒนาจะได้ประโยชน์ยิ่งกว่าเพียงสัมมนาไหมครับ

หลักการที่ว่า ก็น่าจะดีค่ะ ถ้าลดการแข่งขันทางผลสัมฤทธิ์ลงมา (o-net) แต่ถ้าวัดกันด้านนี้อยู่ การปฏิรูปหลักสูตรก็คงไม่มีความหมายมากนัก

ขอขอบคุณมากที่ส่งข่าวมา มีคุณค่าและเกิดประโยชน์มากค่ะ

เห็นด้วยกับการปฎิรูปหลักสูตร เพราะเด็กในสองทศวรรษที่ผ่านมา ทำงานไม่เป็น เรียนจบแล้วหางานทำไม่ได้ (ส่วนใหญ่เลือกงานเอาแต่ที่สบาย ทำงานหนักไม่ได้) ดังนั้น การปรับเปลี่ยนครั้งนี้อย่าลืมดูทิศทางการพัฒนาประเทส เป็นสำคัญ ดูว่าเมืองไทยในอนาคตจะไปทางใด ควรปั้นเด้กให้อยู่ในสังคมยุคนั้นให้ได้อย่างมีคุณภาพ หลักสูตรควรยืดหยุ่นตามสไตลการเรียนรู้ของผู้เรียนไม่ว่าจะอยู่ในสังกัดใด (ยึดผู้เรียนเป็นสำคัญ ไม่ใช่ยึดกลุ่มสถานศึกษาเป็นสำคัญ ) โรงเรียนใดก็สามารถเรียนแบบเบ็ดเสร็จ พร้อมที่จะทำงานรับใช้ตนเองและครอบครัวได้เต็มความส

แนวคิดที่ดีมากครับ ขั้นตอนที่ยากคือจะแปรรูปแนวคิดออกเป็นหลักสูตรที่ยอมรับกันได้อย่างไร และเมื่อมีหลักสูตรออกมาแล้วจะปฏิบัติได้จริงเพียงไร

เป็นข่าวสารข้อมูลที่ดีที่ท่านนักวิชาการได้ใส่ใจในการพัฒนาการศึกษา ซึ่งดิฉันปรารถนาที่จะให้ท่านผู้มีอำนาจได้กำหนดบทบาทการพัฒนาประเทศชาติไทยให้เจริญรุ่งเรือง ประชาชนไทยในชนบทหายจากความยากจน จากนโยบายให้นักเรียนเรียนฟรี 15 ปีก็เป็นการบุกเบิก (แต่หลายครอบครัวที่ยากจนก็ยังประสบปัญหามากมาย เนื่องจากยังต้องการให้ลูกไปรับจ้างหาเงินช่วยเหลือครอบครัว เพราะลูกสามารถใช้แรงงานรับจ้างในหมู่บ้านได้) ประเทศไทยมีการลงทุนให้เรียนฟรี(ก็ต้องไม่ขาดทุน) ทำอย่างไรประชาชนในประเทศจึงจะมีอาชีพ มีความสุข มีอนาคตที่ดี ควรมีการทบทวนระ

ขอบพระคุณทีงาน สสค.ทุกท่านค่ะ ดีมากเป้นแหล่งความร้อีกทางหนึ่งที่ทำให้ครูร้ถึงความเคลื่อนไหว ดิฉันสอนโรงเรียนขนาดเล็ก ครูคนเดียวสอน ป.1-2-3 รวบคนเดียว นอกจากเล้กแล้วยังไม่มีผ้บริหารอีก เข้าใจอะไรหลายอย่าง แต่นักเรียนระดับ ป.1-2-3 นี้ มีมาจากหลายครอบครัว หลายนิสัย ต่างโอกาส พัฒนาเป็นรายคนทีเดียว ก็ใช่ว่าจะราบรื่น ก็ด้วยเหตุผลที่บอก เด้กย้ายมาเรียน ป.3 ทดสอบ เด้กอ่านหนังสือไม่ออก ก้ต้องแก้ จนสิ้นปีการศึกา 2555 เด้กไม่สามารถผ่านไปได้ เพราะถ้าให้ผ่านเป็นการสร้างกรรมให้เขา และครูเองก้ไม่สบาย

น่าเห็นใจคุณครูครับ
ถ้ามีจังหวะดีๆเราจะหาข้อมูลเกี่ยวกับการเรียนการสอนคละชั้นมาเล่าสู่กันฟังนะครับ
สุภกร

ขอขอบพระคุณ คุณสุภกร บัวสายและทีมงาน สสค.ทุกท่าน ที่ได้จัดส่งเอกสารให้ครูได้รับทราบ ในรูปเล่มที่น่าสนใจ
ทั้งที่เป็นเอกสาร และจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ ที่มีความสะดวกสามารถเปิดอ่านได้ทุกที่ ทุกเวลาที่มีสัญญาณ
อินเทอร์เน็ต ทำให้ครูได้ทราบข่าวสาร ความเคลื่อนไหวไม่ตกยุก ขอให้ทีมงานได้ดำเนินการต่อ ๆ ไป ค่ะ
ขอพระคุณเป็นอย่างสูง
นางรัชนี นิลพันธุ์
ร.ร.วัดเทพชุมนุม อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา

ถ้าบรรดาสมาชิกเห็นว่าพอเป็นประโยชน์ ทีมงานก็จะไม่ขี้เกียจเขียนครับ
สุภกร

เป็นข่าวสารข้อมูลที่ดีที่ท่านนักวิชาการได้ใส่ใจในการพัฒนาการศึกษา ซึ่งดิฉันปรารถนาที่จะให้ท่านผู้มีอำนาจได้กำหนดบทบาทการพัฒนาประเทศชาติไทยให้เจริญรุ่งเรือง ประชาชนไทยในชนบทหายจากความยากจน จากนโยบายให้นักเรียนเรียนฟรี 15 ปีก็เป็นการบุกเบิก (แต่หลายครอบครัวที่ยากจนก็ยังประสบปัญหามากมาย เนื่องจากยังต้องการให้ลูกไปรับจ้างหาเงินช่วยเหลือครอบครัว เพราะลูกสามารถใช้แรงงานรับจ้างในหมู่บ้านได้) ต่อไปดิฉันอยากให้ปรับหลักสูตรที่สร้างทักษะอาชีพตามที่ผู้เรียนถนัด และสร้างความมั่นคงในชีวิต เมื่อเรียนจบ รัฐฯต้องมีอาชีพร

ครูศิริกุลน่าจะเขียนต่อให้จบนะครับ
สุภกร